i wolę oporu, ośmieszającego wojskowych komisarzy i komisje weryfikacyjne, podzielającego nienawiść do generałów i ZOMO, krzewiącego podziw dla niezłomnych drukarzy, kolporterów i działaczy chroniących się przed aresztowaniem do "podziemia". Cechy wiernego sprawozdania nadawała mu nie tyle szczegółowa troska o realia - bo nimi, jak słusznie zauważono, Nowakowski nie bardzo się kłopotał, licząc na ogólną wiedzę i zgodę w tym zakresie - co wyjątkowe zróżnicowanie przedstawianych środowisk.<br> Pisarzowi bardzo zdecydowanie zależało na wrażeniu, że instynktowny ruch oporu jest powszechny, obejmuje ludzi na osiedlach i w miejscu pracy, urzędniczki i młodzież. Stara się on w ogóle nie przemawiać we własnym imieniu; własny udział najchętniej sprowadziłby