zrozumieć, co się stało. Poruszył ręką i jęknął. Ach, tak! I nagle przypomniał sobie wszystko. Poczuł ciepłe, miękkie dotknięcie na nogach.<br>- Bubo, Bubo - wyszeptał.<br>Pies z radosnym skowytem przypadł mu do piersi. Zaczął lizać zapiekłe rany. Kalias oparł głowę na jego łbie. Gorące łzy spływały po policzkach. Pies nie zaprzestawał litościwych zabiegów.<br>"Bądź mężny, Kaliasie, bądź jak Herakles!..."<br>Tak niedawno słyszał te słowa, a zda się, że wiek cały upłynął! Kalias podźwignął się. Opodal stał gliniany garnek z wodą. Przyczołgał się ostrożnie i zanurzył obie ręce. Nabrał wody w dłonie i zwilżył sobie spieczone wargi, a potem zaczął chciwie pić. Poczuł