ich samodzielne zainteresowania: i rozwijając ich aktywność umysłową. Praca badawcza i dydaktyka wiązały się zatem jak najściślej.<br>System ten miał oczywiście także swoje złe strony. Studentowi, który nie wyrobił w sobie koniecznej dojrzałości umysłowej, mogło grozić niebezpieczeństwo zagubienia się w bogactwie proponowanego mu jadłospisu, zwłaszcza gdy nie potrafił samodzielnie wypełnić luk i np. poznawszy dokładnie twórczość Goszczyńskiego czy Prusa oraz zgłębiwszy tajniki konfederacji barskiej nie przemyślał samodzielnie problematyki ogólniejszej: romantyzmu czy pozytywizmu i na odwrót - wysłuchawszy wykładu o idealizmie nie bardzo umiał przenieść zdobytej wiedzy na konkretne dzieło, na "Panią Bovary" czy "Nad Niemnem".<br>Ale czy nie jest naiwnością albo złą