stała niezależnie od ruchu Ziemi, względem której prędkość tę mierzymy. Wynik ten przyczynił się poważnie do jednej z największych rewolucji w nauce XX wieku, stając się doświadczalną podstawą szczególnej teorii względności sformułowanej przez Einsteina. Z drugiej strony, obalił koncepcję eteru jako ośrodka przenoszącego oddziaływania.<br>Pole przestaje więc mieć charakter materialnych macek, którymi za pośrednictwem eteru ciało w dalszym ciągu wywiera bezpośrednie oddziaływania lokalne. Staje się raczej stanem czasoprzestrzeni wytwarzanym przez jakieś cechy ciała będącego jego źródłem - jego masę w przypadku oddziaływań grawitacyjnych, ładunek &lt;page nr=11&gt; w przypadku sił elektrycznych - a polegającym na tym, że w danym miejscu i momencie ściśle określone siły wywierane