kiwał głową, kiedy ich zwieźli podwodami o świtaniu, i zapewniał, że tylko patrzeć, "&lt;foreign&gt;a pojezd prijdiot&lt;/&gt;". Przyjechało ich kilkanaście, ale żaden się nie zatrzymał. "Spieszą na front - wyjaśniał dróżnik - czekać trzeba". Dobrze mu było, bo miał dach nad głową i mógł się przespać w ciepłym łóżku.<br>Początkowo każdy pociąg witali machaniem rąk i chwytali tobołki, później patrzyli z gniewem na mknące w pędzie wagony i posyłali za nimi paskudne słowa. Przeważnie szły transporty towarowe, nocą przelatywał oświetlony pasażerski. Pędziły nie zwalniając ani trochę. Wyglądało na to, że na stepowej stacyjce żaden pociąg nigdy się nie zatrzymał. Koczujący klęli w żywy kamień