książce, pisany w lutym 1945 w Rzymie, jeszcze w mundurze wojskowym. Przytoczony na wstępie w całości wiersz Miłosza, potem rozważania dwudziestosześcioletniego autora który "po pięciu latach rozłąki wojennej wchodzi nieśmiało i ze wzruszeniem pomiędzy ściany biblioteki", wreszcie dedykacja pod tekstem: Pamięci Ludwika Frydego.<br>Nagroda Nobla dla Miłosza pociąga za sobą, marginesowo, jedno niebezpieczeństwo i jedno błogosławieństwo.<br>Niebezpieczeństwo. Nie trzeba nadmiernego daru przewidywania, aby sobie wyobrazić że u szczytu euforii narodowej ktoś powiąże październikowe wyniesienie Miłosza na tron literacki z październikowym (dwa lata temu) wyniesieniem Wojtyły na tron papieski. Po czym rozepnie nad tymi dwiema datami tęczę "Solidarności". Niewykluczone też, że dla