roboczą. Za obalenie hipotezy (własnej!) też nie otrzymuje się - na ogół - tytułu magistra czy stopnia naukowego. Są to, moim zdaniem, główne czynniki odpowiedzialne za to, że psycholog - spoza danego zespołu badawczego - niewiele wie na temat już odrzuconych hipotez i zmuszany bywa do wchodzenia jeszcze raz na ścieżkę, ktora prowadzi donikąd - marnując przy tym czas i środki finansowe. <br><br>Interesujące badania na temat decyzji podejmowanych przez redakcje czasopism naukowych w sprawie artykułów zdających sprawę z badań, które nie zakończyły się sukcesem w postaci odrzucenia hipotezy zerowej (H0), przeprowadził przed laty Sterling (1959). Przeanalizował on cztery prestiżowe amerykańskie naukowe pisma psychologiczne (po jednym kompletnym