per se&lt;/&gt;: Bóg jest bytem, który istnieje przez się. Zdawałoby się zatem, że tradycja zostaje zachowana. Ale tylko pozornie, bo oto natrafiamy na kluczową różnicę: w filozofii scholastyczno-tomistycznej słówko to było rozumiane negatywnie, podczas gdy Kartezjusz rozumie je pozytywnie: Bóg jest bytem, który samemu sobie zawdzięcza swe istnienie. W metafizyce tomistycznej istnienie było fundamentem wszystkiego. Tutaj istnienie stało się &lt;page nr=233&gt; "logicznie wtórne", utraciło swój fundamentalny charakter. Co zajęło jego miejsce?<br>Istnienie ma u Kartezjusza podwójny fundament. Fundamentem pierwszorzędnym jest moc: istnienie Boga "wypływa" z Jego nieskończonej mocy. Ale jest to odpowiedź połowiczna. Nieskończoność mocy jest nieskończonością woli, a istotą woli Boga