jesteśmy w stanie tysiąca bel bawełny porozdzielać na włókna odpowiadające i nie odpowiadające standardowi długości, zresztą w ten sposób zniszczylibyśmy cały transport. Pobieramy tedy na chybił trafił próbki z różnych bel i rozkładamy je na pojedyncze włókna, badając długość tych włókien. Notujemy kolejno otrzymane wyniki w ten sposób, że w mianowniku ułamka zapisujemy liczbę zbadanych dotąd włókien, a w liczniku - ile razy dotychczas znalazło się włókno, odpowiadające co najmniej standardowej długości. Gdy w kolejnym przypadku badanie daje wynik ujemny, licznika nie zmieniamy. Otrzymujemy w ten sposób ciąg ułamków wyrażających częstość występowania interesującego nas zdarzenia (napotkanie włókna odpowiedniej długości) wśród zbadanych dotychczas