satyryczne, przeglądy prasy podziemnej itd. Nazywano je prasą opozycyjną, konspiracyjną, nielegalną, podziemną, bezdebitową, niezależną, "poza cenzurą", potocznie "bibułą", lecz najczęściej prasą "drugiego obiegu".<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Generalnie jednak - mimo postulatów jedności polskiej kultury - charakterystyczne dla niezależnej kultury było utrwalanie podziałów na kulturę różnych obiegów. Stosunek do obiegu oficjalnego, reprezentującego tzw. "politykę kulturalną" państwa, mimo iż wydawano w nim często wartościowe książki i podejmował równolegle tematy bliskie zainteresowaniom "podziemnej kultury" (np. pytania o patriotyzm, stosunek do komunizmu, kryzys sztuki i in.), mieścił się w sferze stanowczego sprzeciwu i zdecydowanej odmowy wszelkiej współpracy z komunistyczną władzą.<br>&lt;gap&gt;<br> - pisano w "Arce" (1984). W ramach takiej, nie w pełni legalnej