mają silne przekonanie na temat jej potęgi. Przekonanie o tym, iż nasze opinie, obraz świata, a nawet decyzje polityczne (na przykład poparcie określonego kandydata w wyborach prezydenckich) zależą od tego, co widzimy w telewizji, jest rozbieżne z potrzebą postrzegania siebie jako osoby niezależnej, nie podlegającej zewnętrznym wpływom. Dla utrzymywania dobrego mniemania o sobie samym potrzebujemy przekonania, iż sami kontrolujemy swój wewnętrzny świat; niechętnie więc myślimy, iż podlegamy wpływom reklam czy innych oddziaływań perswazyjnych. Jak więc pogodzić przekonanie o potędze telewizji z potrzebą myślenia o sobie jako o niezależnym, niepodlegającym wpływom podmiocie?<br>Można wskazać dwa różne sposoby radzenia sobie z tym dylematem