mistycznej nuty. To język wszędobylski, w siedmiomilowych butach, ruchliwy jak fryga na ów hołubiony przez siebie wzór dziecięcy ("społeczność dziecięca używa często zawirowania, koła, nierównowagi, poszukuje doznania zawrotu głowy jako źródeł przyjemności"); język nie znający, dzięki sile swego przebicia i montażu, żadnych formalnych ograniczeń, szukający jako swego technicznego ideału perpetuum mobile, którego mechanika polega na możliwie najlepszym zharmonizowaniu przejścia od jednej formy do drugiej, od jednego ruchu do drugiego, od tego, co pełne, do tego, co puste, i z powrotem. Gdyby więc należało określić zawarty w nim sposób postępowania, wyznaczyć wzór obserwacji, w tym i obserwacji naukowej, powinno się przywołać i