Uzasadnione - bo depozyt wiary złożony był w słowach objawionych i w słowach starannie dobieranych, ostrzonych, dyskutowanych przez Ojców Kościoła i teologów w ciągu stuleci. Niejednokrotnie walka, potępienie i klątwa bywały skutkiem różnic w rozumieniu jednego tylko wyrazu.<br>Stosunek Kościoła do języków narodowych używanych w nabożeństwie czy towarzyszących nabożeństwu (kazanie, pieśń, modlitwa) nie był bynajmniej stosunkiem po prostu wrogim. Można by ten stosunek określić raczej jako rezultat gry między potrzebami uniwersalizmu i strzeżeniem depozytu wiary a koniecznością dotarcia do wiernych w mowie dla nich zrozumiałej. Stąd postanowienia, aby spowiedź powszechną odbywano po polsku, by na urzędy kościelne powoływano duchownych znających język kraju