stężenia soli, co ilustruje rys. 11.2. Histon H1 jest usuwany jako pierwszy (przy ok. 0,5 mol/l NaCl), następnie H2A i H2B (przy ok. 0,8 mol/l NaCl), zaś H3 i H4 oddysocjowują dopiero przy stężeniu chlorku sodowego 1,5 mol/l. Wzrost stężenia NaCl do 2 mol/l pozwala usunąć wszystkie histony (por. [P81, s. 75­76]). Na uwagę zasługuje metoda operująca dodaniem protaminy do roztworu histonu w chlorku sodowym (2 mol/l), co zapewnia przemieszczenie DNA i jego strącenie w toku dializy wobec niskich stężeń soli [198]. Ekstrakcje roztworami soli mają wykazywać tę przewagę nad technikami