żar spojrzenia nie zmieniły pomnikowej postaci "wieszczki ludu" w "piekielnie pociagającą babę". Toteż przypuszczać można, że już podczas pierwszych wizyt i spotkań w rodzinnym gronie Gumplowiczów mogła zapalić się w Maksymilianie iskra zainteresowania głośną poetką.<br><br>Ale zaledwie pojawiła się przed oczami młodzieńca ta "żywa kobiecość", wnosząc intelektualne urozmaicenie w ich monotonne życie, już ma zamiar pofrunąć z Gratzu gdzieś pod inne nieba. A więc widzi ją wkrótce Admont, gdzie przechadza się "wzdłuż burzliwej rzeki Ems". Czyta gazety, listy, pija herbatę gotowaną "na obrzydliwym sznelsiderze". Potem - Lwów, gdzie jada u Dulębianki obiady gotowane przez stróżkę. I znów obczyzna, święta tam spędzone.<br><br>A