jest ostre. Gdy przez przełyk<br>przeszła mu tego żyta struga,<br>Szmaciak się jeszcze bardziej zeźlił<br>i teraz na całego ruga:<br><br>Do kurwy nędzy! Wy ciapciaki!<br>Matoły, koły! Wy barany!<br>Do czegośta doprowadzili<br>ten nasz ludowy kraj kochany!<br>Ludzie, powiedzta, komu służem! -<br>Tu straszny rzucił im epitet. -<br>Kto słyszał - pytam - żeby motłoch<br>podchodził w Pcimiu pod Komitet?!<br>Co więcej, on go nawet spalił,<br>spalił go, mówię, żywym ogniem.<br>A mnie, sekretarzowi swemu,<br>ściągnęli kurtkę, jak i spodnie!<br>Kto tak rozbestwił tę hołotę?!<br>Ten foks ze Śląska - jakiż to wał!<br>Wiesiek, gdy raz mu zaszurali,<br>to on się chociaż konfrontował!<br>I gdyby Grzesiek