zgłosili się do naszego ośrodka. [...] W trakcie dalszych studiów przekonaliśmy się, że nawet nasi najoczywiściej "dobrowolni" pacjenci byli stosunkowo "niedobrowolni", bowiem ich również zmusił do leczenia ten czy inny nacisk społeczny. [...] Nasz wniosek brzmiał następująco: nawet całkowite zaprzeczenie i opór wobec interwencji terapeutycznej mogą być z powodzeniem leczone, a początkowa motywacja nie jest konieczna, zważywszy, że nie odkryto, by miała ona związek ze stanem końcowym pacjenta.&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>(D.J.Anderson: "Doświadczenie stanu Minnesota", w: "Wybrane spojrzenia na alkoholizm i jego leczenie", wyd. Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości.<br>Warszawa 1993, s. 14-15).<br><br><br>&lt;who3&gt;Anka: Z tym że pacjenci przymusowi w dosłownym sensie (teraz