zwierzęcej substancji międzykomórkowej, najrzadziej keratyny, chityna i celuloza. Szczególnie atrakcyjny dla paleontologów okazał się kolagen. Mimo iż metodami chemicznymi nie udaje się identyfikacja kolagenu <page nr=22> w skamieniałościach liczących więcej niż 100 mln lat, to kolagenowe szczątki szkieletów kolonii graptolitów sprzed 450 mln lat zachowały przestrzenną organizację fibryli. Do tego stopnia, że możliwa jest bezdyskusyjna identyfikacja kolagenu w transmisyjnym mikroskopie elektronowym (ryc. 11.13). Jakość obrazu jest w pełni porównywalna z wybarwionymi preparatami z dziś żyjących zwierząt. Szczątki organiczne o mniejszym lub większym stopniu uwęglenia zachowują się najlepiej w środowisku redukcyjnym i alkalicznym (niskie Eh, podwyższone pH). W takich warunkach podlegają nasyceniu krzemionką bądź