Obmacał starannie nogi, dotknął dłońmi ramion i piersi, wreszcie powiedział:<br>- Byłem m lesie na spacerze. Zaskoczyła mnie burza, zdołałem jednak dopaść ruin. Chciałem się w nich schronić przed deszczem. Raptem zrobiło się ciemno, zerwał się okropny wiatr i lunął deszcz. Wlazłem w ruiny szukając jakiejś resztki dachu, ale z powodu mroku nie zauważyłem dołu pod nogami: I wpadłem. ' A wyleźć już nie potrafiłem. Wołałem o pomoc, lecz chyba to przeklęte krakanie wron zagłuszało moje okrzyki.<br>- Drą się wniebogłosy - przytaknęła Zenobia.<br>Wróciłem do ruin i jeszcze raz zajrzałem do piwnicy. Stwierdziłem, że gdybym to ja wpadł do tego dołu, wydostałbym się z