pokazał równie <br>przejmująco owego spotkania. Nasza poezja religijna wyrosła przede wszystkim <br>z tradycji pieśni kościelnych; a te są albo błagalne, zanoszące prośby człowieka <br>przed oblicze Najwyższego, albo hymniczne, wysławiające Pana Zastępów. Liebert <br>nie podjął żadnego z tych nurtów. Dla niego spotkanie z Bogiem było prawdziwym <br>dramatem ludzkim, aktem wręcz nie na miarę człowieka.<br>W eseju Pierwszy krok do poznania bogini napisał Paul Valéry, mając na myśli <br>sztukę: "Przechodzimy tylko przez ideę doskonałości, tak jak dłoń bezkarnie <br>przecina płomień, ale mieszkać w płomieniu nie można, a najwyższe przybytki <br>czystego pokoju muszą być puste". Przenieśmy tę metaforę w kategorie Liebertowskie. <br>Poeta podobnie ujmował sprawę