nami ten najważniejszy w tej chwili dla pana dylemat: jeszcze próbować czy już wracać? I przemyślałem moją odpowiedź na ten dylemat. Ja bym na pańskim miejscu wracał. Ale to nie jest rada, taki jest jedynie mój sąd o sytuacji. Jeśli go pan jednak &lt;page nr=139&gt; podzieli i opuści Rzym, opuści go pan na własną odpowiedzialność. Z własnej decyzji, nie przymuszony przez nikogo.<br>- Dziękuję. Rozumiem. To ja już pójdę.<br>Ale jeszcze przez dobrych kilka minut nie ruszyłem się z miejsca. Milczałem. Ksiądz milczał. Czekał, aż ochłonę. Na koniec wstałem. Uścisnąłem mocno szczupłą, suchą rękę księdza. Bardzo szczerze chciałem podziękować mu za jego całą dobrą wolę. Nie