Słobitach. <br>Już po powrocie spod Stalingradu, pod koniec stycznia 1943 r., nie miał wątpliwości, że wojna jest przegrana, Prusy Wschodnie stracone i trzeba będzie opuścić Słobity. Z tym przekonaniem wczesnym latem 1943 r. podjął wstępne rozmowy ze swymi głównymi zarządcami: dr K. Borißem ze Słobit, H. Prinzem z Prakwic i nadleśniczym K. Tielschem, w sprawie nieuchronnej ewakuacji ludzi i mienia na zachód. Gdy dr Boriß i Tielsch zostali powołani do Wehrmachtu, wtajemniczył w swoje plany głównego inspektora ze Słobit W. Brauna, leśniczego E. Beckera z Prakwic i rolnika Schulza z Krasina. W lipcu 1944 r. wysłał najmłodsze dzieci - roczną córkę Joannę