uroczystych polonezów, mazurków i walców, które rozbrzmiewały niegdyś w Warszawie, w baśniowych salach z kryształów i promieni. Ale romantyczna przeszłość babki odrodziła się w marzeniach wnuka. Odrodziła się, tyle że zmodyfikowana przez nowy wiek rojący o kosmicznych lotach, kiedy nie znano jeszcze innych latających przedmiotów prócz czarodziejskich dywanów i balonów nadmuchiwanych ciepłym powietrzem. Oczywiście sam nie potrafiłbym niczego z tych marzeń urzeczywistnić. Doradcą i wykonawcą, jak zwykle, był niezrównany wynalazca wagi wodnej, odkrywca gór na Księżycu, wielki matematyk Galileusz.<br>Już krzątał się sprawdzając mechanizm swego międzygwiezdnego wehikułu przed lotem: Był zakłopotany, a ja, bezczynny świadek tak odpowiedzialnych przygotowań, nie mogłem oderwać