drugą możliwością przemawia to, że u niektórych graptolitów cechujących się wybitnym dymorfizmem tek węższe rurki otwierały się do wnętrza większych. Jakkolwiek by to było, z zaniku tek samców wynika &lt;page nr=284&gt; zanik wymiany informacji genetycznej między koloniami. Graptolity planktonowe nie tworzyły zatem populacji ani gatunków w ścisłym rozumieniu. Chyba że uzyskały jakieś nadzwyczajne zdolności przekazywania komórek płciowych pomiędzy zawieszonymi w toni wodnej koloniami, a wbrew narzucającej się interpretacji zjawiska redukcji bitek ich osobniki stały się hermafrodytyczne.<br>Ewolucja struktury kolonii graptolitów i morfologii poszczególnych rurek nie jest wyrazem ewolucji morfologii poszczególnych osobników, lecz ich sposobów zachowania (behawioru). Tym bardziej więc zdumiewa złożoność konstrukcyjna, jaką