pozostała jeszcze godzina, w czasie której żaden inny ruch po szynach uczestnikom przedsięwzięcia nie groził. Godzina jednakże wydawała się ilością czasu nader nikłą, toteż wszystkie wykonywane czynności nosiły wyraźne znamiona pośpiechu.<br>Przymocowane na plecach garby utrudniały nieco działalność, na garbach bowiem dopiero usiłowano ulokować marynarki i płaszcze, do zmienionych z nagła figur przystosowane nie najlepiej. Kadłub pluszowego niedźwiedzia przypadł Lesiowi, który, po kilku bezowocnych próbach wyciągnięcia rąk ku przodowi, zdecydował się umieścić go na wierzchu, przywiązując i zasłaniając szalikiem. Dziurawa dziecinna piłka pętała ruchy Janusza, szeleszczącego przy tym dziwnie papierem toaletowym. Barbara i Karolek poszli za przykładem Lesia, w żaden sposób