jakbym stracił umiejętność filtrowania. Za dużo we mnie całkiem nieistotnych wrażeń. - Hehe starał się nadać swojemu głosowi ton człowieka stojącego po drugiej stronie balustrady mostu.<br>- Jesteś poetą - wyszeptała Mariola, wpatrzona zwilgotniałymi oczami w naznaczoną grymasem bólu twarz Hehego. - Jesteś taki wrażliwy, taki delikatny...<br>- Och, zanudzam cię już drugą godzinę... Mogę nalać ci jeszcze wina? - Uniósł butelkę i delikatnie przysunął się do Marioli. <br>- Och, nie! Co ty opowiadasz? To wszystko bardzo ciekawe i wzruszające, co mówisz. I to, że dałeś mi swój tomik... Wiesz, nikomu, żadnemu z gości redakcji nie przyszło do głowy, żeby tak mnie potraktować. Wszyscy widzą we mnie tylko