dopiero fabuła Ferdydurke, a nawet nie fabuła, ale powieść jako całość, jako dzieło, &lt;q&gt;"suwerennie przeprowadzające własną rację moją przeciw wszystkiemu i wszystkim"&lt;/&gt; (F 17).<br>Tymczasem jednak waha się i waha, nie wie, czy zacząć dojrzale czy niedojrzale... &lt;q&gt;"gdy nagle (...) [spostrzega] że nie [jest] sam (...) Tym razem nie był to sen - naprawdę pod piecem stał sobowtór"&lt;/&gt; (F 15). On sam! Ale trochę tak opisany, jak Fryderyk z narratorem w Pornografii -<br>&lt;q&gt;"Dziwny, doprawdy, jak pani de Pompadour. I przypadkowy. Dlaczego taki a nie inny? Efemeryda. Wady i usterki wypełzały mu na światło dzienne (...) szczegóły uwydatniały się coraz lepiej, coraz straszniej, zewsząd wyłaziły mu