przyszła do <br>mnie! - oznajmiłam mu. - Do mnie! - powtórzyłam <br>z naciskiem. <br><br>- O! - powiedział tylko Jan, ale w tym "O!" <br>było wiele podziwu i aprobaty. <br><br>Weszłyśmy do mego pokoju i od razu wszystko <br>ułożyło się cudownie. <br><br>Zupełnie inaczej, niż kiedy czasem przychodziły do mnie <br>inne dzieci. <br><br>Nie było między nami ani chwili naprężenia, ani chwili <br>tego nieprzyjemnego uczucia, kiedy to nie wiadomo z początku, <br>co robić z gościem, i kiedy gość także nie <br>wie, co robić ze sobą, i stoi jak na rozpalonych węglach. <br><br><br>Ani jednej takiej chwili, gdy proponuje się grzecznie: <br><br>- Może chcesz się pobawić w domino, a może <br>w halmę* albo