zmarszczyło wargi, jakby zgarniało mi z dłoni kostkę cukru,<br>a ja śmiało wyciągnąłem rękę, aby potrzeć jego róg, i wiedziałem na pewno, że spotka mnie szczęście, jakie dane jest tylko nielicznym, a to zwierzę pochyliło się ufnie ku mnie,<br>i ten jego cudowny róg wniknął we mnie, i stał się naraz żywy i prężny, a ja objęłam czule głowę zwierzęcia, i odchylona do tyłu, z zamkniętymi oczyma, odjeżdżałam do wyśnionej krainy, poruszając się rytmicznie jak na grzbiecie wierzchowca,<br>i zadawałam sobie pytanie:<br>"Gdzie się podziała ta dziewczyna?"<br>i wiedziałam już, że to owa nieznajoma z sarajewskiego zdjęcia z tym jednym jedynym