precyzja jego wyfraczonej grupy bywała przyćmiona przez dziki, zabójczy krzyk lidera. Ta pomysłowa formuła łączyła elegancję ze znojem. James Brown rozpoczynał wystęP starannie ufryzowany w wyprasowanych w kant spodniach, a kończył z okrwawionymi kolanami i potarganymi włosami przypominającymi szczotkę do mycia podłogi, którą wyczyszczono wielki dom. On sam po występie nawykł mówić: ŤOch, jestem zmęczony, ale za to jaki czysty! ť".<br>W październiku 1962 roku Brown siedmiokrotnie "wyprzedał" najsłynniejszy czarny klub muzyczny Apollo Theatre w nowojorskiej dzielnicy Harlem. Znając swoją siłę na koncertach, postanowił zarejestrować jeden z występów.<br>Wydawanie płyt nagranych na żywo nie było wtedy popularne i wytwórnia odmówiła sfinansowania pomysłu