środek wszystkiego. Właśnie tam ogarnął mnie pierwszy zachwyt, że plamy słońca i cienia, że niebo jak wąska ścieżka. I tam wrócę na pewno - kiedy tylko polatywać będę, kędy chcę...<br>Tymczasem do Smardzewa jedzie się z Dworca Kaliskiego, a potem bryczką aż do białego domu nad klombami i trawnikami, gdzie moja niańka Agnes nosi mnie na ręku, a ja śmieję się do każdego i każdy uśmiecha się do mnie. Później ogród wokół mnie się nie zmienia, ale ja mam już cztery lata i płaczę, bo wiem, że znowu zrobiłam coś czy powiedziałam nie tak jak trzeba i stracę miłość tych wszystkich, co