wyrażają się w doktrynach politycznych i w zupełności już dowolnie, z założenia fikcyjnie konstruowanej historiozofii. Młody człowiek, wychowany w atmosferze antypoznawczej, karmiony spopularyzowanym freudyzmem (którego niszczycielskich skutków dotychczas jeszcze nie ogarnięto), może nie zdawać sobie sprawy z ogólnej barwy swoich dążeń - wszelkie nasze związki z epoką, w której żyjemy, są niejasne i widoczne dopiero dla potomnych. Niemniej, w zwalczających się nawet prądach epoki istnieje pewne tło wspólne, tworzące ich więź historyczną. Może więc nie myli się Huizinga, gdy melancholijnie zauważa: <q>„Kiedy patrzy się dokoła siebie, da się zaobserwować, jak pospolita jest u ludzi wykształconych, najczęściej u młodych, pewna obojętność na