dziedziczenia społecznego. Dzięki niemu młode pokolenie korzysta z wiedzy wszystkich poprzednich pokoleń. Oprócz rodziców również pozostali żywi i umarli członkowie społeczności przekazują młodym ujęte w symbolicznej formie - to, co przemyśleli, odczuwali, czynili. W konsekwencji komunikowanie i wychowanie staje się nierozłączne - i to nie tylko dlatego, że bez komunikowania wychowanie jest niemożliwe, ale także dlatego, że im bardziej złożony i wyspecjalizowany jest przedmiot wychowania, tym bardziej złożone i wyspecjalizowane musi być komunikowanie niezbędne do jego zrozumienia.<br> Zarówno neurofizjologia, jak i psychologia potwierdza tę tezę o decydującej roli komunikowania w kształtowaniu ludzkiej świadomości. Neurofizjolog Delgado [1972: 244] pisał wprost:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Odmiennie, ale tę samą