mnie i powiedział przepraszająco: - Proszę pani, wszystkie łóżka są zajęte .<br>&lt;page nr=142&gt;<br> Ale na razie umieścimy panią w separatce razem z inną chorą, która tam leży po operacji...<br>Zabrał mnie do opatrunkowej i badał, lecz tak delikatnie i ostrożnie, że prawie nie czułam jego rąk. - Nie groźnego - mówił pocieszająco. Byłam ,jednak wymęczona nieoczekiwaną chorobą i nie mogłam temu uwierzyć. Siedziałam półnaga, było mi trochę zimno, więc zaczęłam płakać. Wciąż przypomniałam sobie Widmara. Wtedy Bogucki zaczął mnie bawić rozmową, opowiadał o byle czym, aby tylko rozproszyć moją uwagę. Nie wiedział, jak ma mnie pocieszać, bo im lepszy robił się dla mnie, tym bardziej chciało