jako postępowanie dosłowne; niemożność rozróżnienia między epizodem a powszechnikiem; zachwiany status metafory. Brak uznania autonomii i samowystarczalności formy; zasada przejrzystości, czyli dorysowywania pól, aur wokół form - niczym, odwołuję się do obrazu sprzed kilku stron, łąk wokół kwiatów; umiejętność wideoklipowego, rzec można, łączenia form, łączenia często nagłego i zaskakującego, tak jak nieprzewidywalny jest każdy efekt szybkości, każdy jej przypadek i wypadek; łatwość zapełniania przerwy między nimi, także niszczenia ich opozycji - co przynosi efekty, rzec można, specjalne - także w tym sensie, że każde połączenie jest jakimś spektakularnym efektem, że nie ma na ogół długiego, powolnego zmierzania do konkluzji, spokojnej perspektywy, lecz raczej gwałtowne