pomogli mu w karierze, pomyślał też o podwładnym Meinererze, który - czując się niedocenionym - wyżalał się przed Mühlhausem; także o wiernym Smolorzu, który krył się teraz w jakiejś dorożce i wbijał załzawione od wiatru oczy w bramę kamienicy na Rehdigerplatz, oraz o młodym malarzu Jakobie Mühlhausie, który - wyrzucony z domu przez nieskazitelnego moralnie ojca - szukał szczęścia w jednopłciowym, artystycznym towarzystwie.<br>- Jeśli pan wie wszystko, Herr Kriminaldirektor - Mock postukał kolejnym papierosem w denko papierośnicy - to chętnie dowiem się czegoś o czeladniku ślusarskim Honnefelderze, zanim spotkał na swej drodze rozżalonego i sfrustrowanego drwala.<br>- Ten drwal - Mühlhaus uśmiechnął się kwaśno - sądząc po zamiłowaniu do kalendarzy