Elżbietą, Heleną, Laurą, Ewą... Nawet miała coś tak leciutko orientalnego w wydatnych kościach policzkowych i osadzeniu oczu, że i Tatianą być mogła. Kiedy spytałem kogoś, kim jest ta zachwycająca, usłyszałem odpowiedź, która mnie "oniemiła": "Jak możesz tego nie wiedzieć? To przecież córka <br> Żeromskiego, Monika." Była w towarzystwie przystojnego młodzieńca w nieskazitelnym fraku (chyba - swego przyszłego męża). "No tak" pomyślałem sobie "Ten facet jest dla niej - to widać od razu. Nie to, co ja..." I nawet nie próbowałem postarać się, żeby ktoś mnie jej przedstawił. Nawet kiedy, po latach, miałem zaszczyt odwiedzić pannę Monikę, w Konstancinie (a przy okazji ocenić talent narratorski