z powrotem w dół. W czasie powrotu w dół "wznosi się (według Camusa) ponad swój los". Bo "samo wdzieranie się na szczyt starczy by wypełnić serce człowieka"; wolno zatem "wyobrażać sobie Syzyfa jako szczęśliwego". Jak nie podejrzewać, że w intencjach Sadzika jego "wierny Bogu w cierpieniu" Hiob jest bliskim krewnym niewierzącego, camusowskiego Syzyfa?<br>Różni ich jednak dużo. W Księdze powiada Elifaz z Temanu: "Nie z prochu wychodzi ból, nie z ziemi wyrasta nieszczęście, lecz człowiek rodzi się do nieszczęścia, jak orły rodzą się do lotu". Hiob Sadzika "stoi z przesłaniem o godności ludzkiego losu", gdyż "jest przekonany o swojej prawości, a