błąd tak narasta, że informacja o odpowiednio oddalonych w czasie (od stanu początkowego) stanach układu staje się całkiem bezużyteczna. Co więcej, znana mi jest próba pokazania (podjęta przez T. Grabińską i M. Zabierowskiego), że program Laplace'a (wyliczenie historii Wszechświata ze znajomości położeń i pędów wszystkich cząstek w pewnej chwili) jest niewykonalny ze względów zasadniczych. Nawet jeśli przyjmiemy, że Wszechświat składa się z klasycznych cząstek, których położenia i pędy możemy mierzyć z dowolną dokładnością, to komputer, który byłby w stanie rozwiązać odpowiednią liczbę równań różniczkowych, musiałby być zbudowany z większej liczby cząstek niż... cały Wszechświat.<br><br>&lt;tit&gt;Ewolucja prawdopodobieństw&lt;/&gt;<br><br>Ale nie musimy się odwoływać