tylko przyjęły Józię do swego grona, ale zajęły <br>się nią serdeczniej niż własnym rodzeństwem. <br><br><br>Po drugie, namówić ojca, żeby wziął ją do <br>nas, do domu. <br><br>Postanowiłam także przynosić jej jedzenie, bawić się <br>z nią i otoczyć ją troskliwością i opieką. <br><br><br>Jednakże w krótkim czasie cały ten plan okazał się <br>zupełnie niewykonalny. <br><br>Przede wszystkim dziewczynki z podwórza nie chciały nawet <br>słyszeć o zajęciu się Józią, a wszystkie <br>moje przedstawienia w tej mierze przyjmowały wybuchami śmiechu <br>lub kpinami. Pytano mnie, czy zamierzam założyć kolonię <br>wszy i czy nie wiem czasem, jakich perfum używa moja nowa przyjaciółka, <br>bo o dziesięć kroków od niej zanosi