i powiedziała jękliwie: <br>- Panicz nie skrzywdzi &lt;orig reg="biedny"&gt;bidny&lt;/&gt; Żydek. <br>- Sza, babko, sza... - zawołał chłopiec na łóżku. <br>Wyszła. <br>Wtenczas chłopiec dźwignął się na łokciach i przywołał Huberta do siebie. <br>- Ja paniczowi co powiem - wyszeptał - ja jego nie mam, ja jego podarował. <br>Na Hubercie i Gabi wiadomość ta nie zrobiła żadnego wrażenia. Tak niezmierzony ogrom niedoli ludzkiej objawił im się w dniu tym, że własne sprawy zbladły i straciły znaczenie. <br>- Żeby ona wiedziała, moja babka - powiedział chłopiec - ona by krzyczała, ona by klęła. Ja bym umarł. <br>Hubert nagle przełknął gorycz, która mu ściskała gardło. Umocnił głos.<br>- Gdybyś ty chciał - powiedział łagodnie - to ja bym