Wbrew popędom samozachowawczym, które nakazywałyby raczej ucieczkę razem z całą zamożną Moskwą, do której Pierre jako arystokrata należy - płynie przeciwko fali i zostaje. Mglisty i niezrozumiały dla niego samego imperatyw krystalizuje się w dziwaczne postanowienie: oto Pierre postanawia zasztyletować Napoleona, jako sprawcę wszystkich nieszczęść ojczyzny. W prawdziwość tego postanowienia sam niezupełnie wierzy. Wszystko odbywa się, jak byśmy dzisiaj powiedzieli, w podświadomości. Istotne motywy pozostania są mu nie znane - ale gdzieś głęboko tkwiąca solidarność z losami całego narodu i pragnienie ofiary (nie bez rozrzewnienia nad własną przypuszczalną śmiercią) muszą mieć jakiś punkt oparcia na zewnątrz - w świadomej części jego ja. Wytwarza więc