w moją stronę. Nie sądzę, by cokolwiek widział: Wyglądał zamyślony. Powróciwszy o piątej, nie zastałem go. Przy jego biurku siedział już inny, uczesany na jeża, tęgi. Na moje zapytanie od razu sięgnął po strzelisty dzwonek z rączką wyobrażającą nierozkwitłą lilię. Okazało się, że dzwonek służył też za przycisk. Leżało pod nim parę kartek z bloczku, na który młody ksiądz dzisiaj rano wciągał dane o mojej osobie i o mojej sprawie. Ksiądz siedzący teraz przy biurku pogrzebał w nich, wyjął jedną i pokazał mi. Ujrzawszy wypisane moje nazwisko, powiedziałem:<br>- Tak, to ja.<br>Zostałem wtedy powiadomiony, że kardynał Travia mnie przyjmie.<br>- O której