ciała, zapach włosów to była nadbudowa jego losu, coś w jego życiu najistotniejszego. Bez tej obecności wszystko traciło sens. <br>- Zrobić ci kawy? - spytał. <br>- Tak, tak, tak - usłyszał w odpowiedzi. <br> Na początku grudnia Tadeusz zadzwonił z miasta i powiedział, że za godzinę przywiezie Zuzię. Zawiadomił już Hankę, która obiecała stawić się o czasie. Tak długo czekała na tę chwilę, a kiedy wreszcie nadchodziła, odczuwała tylko strach i chęć wycofania się. Potrzeba odnalezienia Zuzi, a teraz wydarcia jej przybranym rodzicom wynikała z wewnętrznej pustki, jaką czuła od czasu powrotu ze Związku Radzieckiego. Ewelina nie umiała znaleźć dla siebie miejsca w nowej rzeczywistości; rozpoczynając pracę