Typ tekstu: Książka
Autor: Myśliwski Wiesław
Tytuł: Widnokrąg
Rok: 1996
Autor: Myśliwski Wiesław
Tytuł: Widnokrąg
Rok: 1996
zetrzeć.
Myślałem więc, że mi już odpuścił to siedzenie w jednym miejscu, i
spróbowałem kiedyś przenieść się do innej ławki, bliżej ołtarza, w
nadziei, że może stamtąd uda mi się dojrzeć grającą na chórze Annę, a
on właśnie, stojąc na drabinie, wielką garścią szmaty, w którą raz po
raz popluwał, obcierał twarz jakiegoś świętego. Lecz ledwo się uniosłem
z miejsca, a nawet ławka nie wydała jeszcze żadnego skrzypnięcia,
natychmiast ten mój zamiar dostrzegł i ostro mnie skarcił:
- I po co chce się przenieść? Tam mu też dobrze, gdzie siedzi. Będzie
tylko trzeszczał i panience przeszkadzał. Ławki stare, to trzeba w nich
Myślałem więc, że mi już odpuścił to siedzenie w jednym miejscu, i
spróbowałem kiedyś przenieść się do innej ławki, bliżej ołtarza, w
nadziei, że może stamtąd uda mi się dojrzeć grającą na chórze Annę, a
on właśnie, stojąc na drabinie, wielką garścią szmaty, w którą raz po
raz popluwał, obcierał twarz jakiegoś świętego. Lecz ledwo się uniosłem
z miejsca, a nawet ławka nie wydała jeszcze żadnego skrzypnięcia,
natychmiast ten mój zamiar dostrzegł i ostro mnie skarcił:
- I po co chce się przenieść? Tam mu też dobrze, gdzie siedzi. Będzie
tylko trzeszczał i panience przeszkadzał. Ławki stare, to trzeba w nich
zetrzeć.<br> Myślałem więc, że mi już odpuścił to siedzenie w jednym miejscu, i<br>spróbowałem kiedyś przenieść się do innej ławki, bliżej ołtarza, w<br>nadziei, że może stamtąd uda mi się dojrzeć grającą na chórze Annę, a<br>on właśnie, stojąc na drabinie, wielką garścią szmaty, w którą raz po<br>raz popluwał, obcierał twarz jakiegoś świętego. Lecz ledwo się uniosłem<br>z miejsca, a nawet ławka nie wydała jeszcze żadnego skrzypnięcia,<br>natychmiast ten mój zamiar dostrzegł i ostro mnie skarcił:<br> - I po co chce się przenieść? Tam mu też dobrze, gdzie siedzi. Będzie<br>tylko trzeszczał i panience przeszkadzał. Ławki stare, to trzeba w nich
