domu Małachowskiego poznał Trembeckiego, Naruszewicza, Niemcewicza, Kopczyńskiego i Dmochowskiego, a przede wszystkim Mikołaja Wolskiego, któremu tak wiele zawdzięczał: &#132;on to niegdyś łagodnością skłoniwszy mię ku sobie, roztrząsając i ośmielając moje pierwsze prace, ułatwiając nieznanemu w stolicy związki miłe i użyteczne, a nade wszystko pozwalając mi słodkiego, nauczającego z sobą obcowania, uprzyjemnił kilka lat mojej młodości" &#150; przypomni w przypisku do rozprawy O wierszowaniu. W kręgu tych doświadczeń powstaje ciekawy wiersz Do Stanisława Trembeckiego, który mimo braku łacińskiej &#132;ścisłości", pasował Felińskiego na poetę, &#132;godzien &lt;gap&gt; stanąć obok płodów Krasickiego i Naruszewicza".<br> Doświadczenie drugie było politycznej natury: przy boku Czackiego włączył