charyzmatycznego przywódcę religijnego, przeświadczonego, podobnie jak i jego otoczenie, o specjalnym posłannictwie objawienia woli bóstwa i odsłaniania jego zamiarów. Przeświadczenie to wynika przeważnie z intensywnego życia emocjonalnego danej jednostki i jej skłonności do ulegania ekstazie i różnym wizjom. Otoczenie uważa taką jednostkę za narzędzie bóstwa i jest przekonane, że bóstwo obdarza ją szczególnym posłannictwem i przez nią i jej ustami przemawia. Dzięki temu nabiera ona specjalnego autorytetu religijnego, nie wynikającego z funkcji pełnionej w grupie czy zajmowanego w niej stanowiska, ale z uznania jej przez tę grupę właśnie za narzędzie w rękach bóstwa. Spontaniczność działań, wystąpień i przemówień prorockich odróżnia je