była już tak zmęczona, <br>że ledwie jej się oczy otwierały. <br><br>Nie miała także gdzie i kiedy płakać. <br><br>I od tych nie przemyślanych myśli i nie wypłakanych <br>łez to było czasem Adeli tak ciężko, że aż <br>ją bolało w piersiach, że aż już nie mogła <br>znieść. I dlatego najbardziej lubiła Adela obierać <br>kartofle. <br><br>Siedząc sobie na ławie nad szaflikiem z wodą, okrąża <br>nożem kartofle, wyłuskuje zepsute części i myśli <br>o Felku. <br><br>Wspomina sobie Adela wszystko od początku, każdą niby <br>to nic nie znaczącą rzecz. <br><br>Nie to, o czym mówił nawet, ale jak siadał na łóżku, <br>tak trochę bokiem, żeby móc czasem i