aby przypomnieć dowcip z Trans-Atlantyku.<br>Chyba tak już będzie u Gombrowicza zawsze. Będzie on godzić w porządek, tradycję, przyzwoitość, coraz jaskrawiej, coraz dziwaczniej... Ale dbając, aby jego negacja (czy analiza) nie stała się systemem, tyranią, utopijnym pryncypium: aby sama mogła w każdej chwili zostać uchylona! Dlatego w miarę, jak obnażał i przerażał, mnożył też deklaracje zwrócone przeciw postępowi, nauce, równości, demokracji nawet... przeciw idolom lewicy, będącej - jak sam mówił - przyrodzonym mu niejako środowiskiem. Gombrowicz kolegował zawsze chętniej z anty-Filidorem, ale wniosek stąd wyciągał paradoksalny. Taki, że Analitykowi nie trzeba, broń Boże, pomagać, bo system czy reguła utrwalają się także