ziemi i uderzał go łapą "w twarz", żeby mi pomóc i podkreślić, że mam rację. Rubel zresztą całkowicie respektował jego wyższość, z pokorą mrużył oczy, opuszczał głowę i pozwalał się karcić, mimo że na co dzień był postrachem okolicznych kotów. Kiedy w domu pojawiły się małe dzieci - moi synowie - Kuba obraził się. Udawał, że ich nie widzi, albo ostentacyjnie kładł się do ich łóżeczek, wózków, leżaków i nie dawał się stamtąd wygonić.<br>Nocą przynosił mi, przez uchylone okno w sypialni, prezenty. Ptaki, myszy jeszcze żywe, ruszające się. Raz przyniósł szczura, kiedy indziej kreta. Leżałam w ciemności sparaliżowana, słuchając odgłosów walki z